Beach Rock, Zeebrugge 1996 … een trouwfeest

’t Was vijfentwintig jaar geleden aardig zomerweer, eind juli.
Die lome namiddag wachtte het jeugdhuis van een Oost-Vlaams dorp geduldig op de avondambiance die bij zo’n plek hoort. Maar ’t was zo’n zonnige zaterdag waarop je liever buiten bent, Tijl, de knaap achter de tap verwachtte een kalme shift. Een groepje vrienden kwam langs, nog een pint pakken voor ze naar Zeebrugge trokken.
‘Naar Zeebrugge?’
‘Jawel, er is daar een festival.’
‘Ha, wist ik niet.’ 
‘’t Wordt wellicht leutig. En à propos, Jakoba komt ook. Je weet wel, dat meiske uit Gullegem, ze zit bij mij op school, je was met haar aan de praat, een paar weken geleden in Gent op dat straatfeest.’
Het komt voor dat woordcombinaties een bel laten rinkelen. Die keer waren dat ‘Gent’, ‘straatfeest’ en ‘Jacoba’. Ja, dat was een leuke babbel geweest, die avond. En zo kwam het dat Tijl die keer de handdoek zowat letterlijk in de ring gooide, de bar van jeugdkroeg De Cramme overliet aan een vriend en naar Zeebrugge trok. Voor, zoals gezegd, zo’n zomerdag die je beter buiten kon slijten. Aan zee, bijvoorbeeld, met kameraden en muziek. En met een voorraad wijn, binnen gesmokkeld in een fruitsapkarton, flessen mochten niet op het festivalstrand.

En al doet de arrogante kop van Johnny Rotten van de Sex Pistols het tegendeel vermoeden, er stond ook schoon volk op de affiche. Belga Beach Festival, dat sinds een paar jaar was herdoopt in Axion Beach Rock, had al eerder ferme namen op zijn lijstje. Op eerdere edities, eerst in De Panne en dan nogal wat jaren in Zeebrugge, stonden Van Morrison, Rod Stewart, Depeche Mode en Simple Minds daar op het strand. Naast vele anderen, zoals dat dan heet. Vele anderen en jaar na jaar tienduizenden bezoekers.
Schoon volk, dus, dat vond ook Tijl, want ja, ze was er ook, je weet wel, Jakoba. En het komt voor dat ook muziek een belletje doet rinkelen. Welk deuntje het die avond was, we weten het niet, maar Lou Reed die zijn slome ‘Perfect day’ aanheft, da’s natuurlijk een binnenkopper.

En ineens spoelt dan, middenin dit verhaal, de tijdslijn een eind door.
Een kwarteeuw, naar de net iets minder zonnige julimaand van 2021. In de mailbox van een Brugs afficheverzamelaar zit een vraag. De afzender vertelt over een bevriend koppel, Jakoba en Tijl. Die werden lang geleden een stel op een zomernacht aan zee, op een rockfestival. En die twee gaan nu, al die jaren en drie kinderen later, toch wel trouwen, zeker! En dat

doen ze dag op dag vijfentwintig jaar na dat rockfeest op het strand van Zeebrugge. Of ik de vriend-afzender misschien aan de festivalaffiche kan helpen? Hij wil er de trouwers mee verrassen, de sloeber.
Deze verzamelaar krijgt wel vaker een vraag over een affiche. Omdat ze zeldzaam is of mooi. De Axion Beach-affiche anno 1996 is niet de meest schilderachtige in mijn collectie. Maar Tijl en Jacoba, de ‘jonge trouwers‘, kunnen ermee leven, dat zie je zo.
En wat ons betreft doen ze dat nog een heleboel jaren.

Een toemaatje …
Een aanrader. Vijf jaar geleden, Jakoba en Tijl waren twintig jaar samen, bedachten hun drie jonge spruiten een filmverslag over Axion Beach Rock, 1996 … https://www.facebook.com/tijl.dewitte/videos/1371727926173922


This entry was posted in Over affiches verzamelen, Van feesten en vieren, Van gitaren en drums, Van zingen en spelen. Bookmark the permalink.

2 Responses to Beach Rock, Zeebrugge 1996 … een trouwfeest

  1. Daan says:

    Leuk verhaal.
    De jaarlijkse festivals in Zeebrugge, waarom ging ik er niet naartoe? Hing daaromheen destijds een ietwat al te commercieel elan?
    Wie weet, liet ik mij vangen door het meer alternatieve imago van de festivals uit de jaren daarvoor, het prille Torhout-Werchter. Hadden die niet iets van overjaarse ‘flower power’?

  2. Céline Van K. says:

    Wat een heerlijk avontuur, je kan het je zo voor de geest halen.
    Hoe de dingen kunnen lopen, hé, in ’t leven. Zonder dat festival waren een paar levens een heel andere richting uit gegaan. Weet je wat, het doet mij denken aan een song van George Michael, ‘Different corner’.
    Daarin zingt ie ‘Turn a different corner and we never would have met …’

Een reactie achterlaten op Daan Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *