Beurshal? Beurshalle? … Beurzalle?

Ach, kijk eens  hier, wij vonden een vergeelde foto van de beurshal! Of van de beurshalle, weet u wat eigenlijk correct was? WĂ s, want het weinig fraaie maar des te meer vertrouwde ding is uit de Hauwerstraat weggegomd, nog even en we zuchten iets in de aard van ‘Ach ja, waar is den tijd!’. Maar troost en verheugt u, Brugge, de vrijgekomen ruimte is sinds kort ingepalmd door een splintergloednagelnieuw bouwwerk! De beurshal is dood, leve de beurshal!

De beurshal in 1975 … stoere bunker.
De foto is thuis in de stedelijke archiefcollectie Beeldbank Brugge.

Het werd iets polyvalent waar onze stad beretrots op mag zijn, luidt het. En ge zult zien, omdat het nieuw gebouw ook een nieuwe naam kreeg, neemt niet Ă©Ă©n Bruggeling ooit nog het woord beurshal in de mond! Voortaan hebben u en ik het, volkomen spontaan en heel gewoontjes, over 

‘Gaat ge mee, zaterdag, naar de schlagerparade?’
‘Ha, ’t zal wel zijn! En waar is ‘t?’
‘’t Is in het Beurs-, Meeting- en Congrescentrum!’

Laat maar. Wedden voor een Brugse Zot, ’t mag ook een bak zijn, dat wat op dat plein staat tot in lengten van jaren beurshal heet? Trouwens, hebben wij het, in ’t schoon Brugs, niet veeleer over de beurzalle, zo’n beetje zoals we ons belfort d’alletorre noemen? Dat Brugs van ons, laten we dat verder soigneren!
Kan u zich herinneren wanneer u voor het laatst in de beurshal bent geweest? Dat u er ooit langs kwam, daar valt niet aan te twijfelen. ’t Zou lastig zoeken zijn naar een Bruggeling die er nooit over de vloer kwam. In deze schone stede is een waslijst aan gebouwen een bezoek meer dan waard. Van ons beeldige stadhuis over het middeleeuwse Sint-Janshospitaal en van de grootse Onze-Lieve-Vrouwekerk tot de geheimzinnige Jeruzalemkapel. Maar of Ă lle Bruggelingen kunnen zeggen dat ze elk van die zo wonderlijke monumenten van binnen hebben gezien, daar bestaat weinig zekerheid omtrent. De beurshal, dat is iets anders! Dat het lelijke ding in de loop van zijn bestaan gewoon iederĂ©Ă©n over de vloer kreeg, ook daar willen we die Brugse Zot van hierboven ook wel op inzetten. Over een bak valt te onderhandelen.

Enkele weken geleden kreeg ik van ’t Brugsch Handelsblad het verzoek om iets aan te vangen met affiches over de beurshal. Zes vertellingen, telkens met een affiche erbij. Een makkie voor de verzamelaar. Makkie? Dat wàs helemaal geen makkie, dat was zweten! Niet om een half dozijn van die affiches te vinden, wel om tientallen andere niùt te selecteren! De beurshal stond een halve eeuw overeind en wat er in al die jaren allemaal doorging is goed voor een stapel affichemateriaal!
Jammer, jammer, sprak de verzamelaar bij het voltrekken van die verscheurende keuze van zo weinig affiches, die van de jaarbeurs van 1967 ontbreekt in mijn collectie! Da’s zonde, want die zomer was de beurs de vuurdoop voor het toen blinkend nieuwe beursgebouw.
Op de oudste beurshal-affiche in deze collectie prijkt ‘1968’, het tweede werkjaar van het beursgebouw, dat kan toch ook al tellen, hĂ©. Ze staat hier bij de andere affiches die de krant haalden.
Doch, waarde lezer, mocht de affiche van die jaarbeurs van 1967 ergens bij u op zolder in de weg liggen, dan is de eerder vermelde Brugse Zot van u. Een bak?
In de krant zal uw affiche niet meer komen, maar er wacht haar alsnog een gloriemoment. Want hier is een blog waarop we met meer kunnen uitpakken dan een krantenpagina dragen kan. En als de dingen volgens ’t boekske verlopen, halen wij in de komende weken, met wat tussenpozen, nog wat herinneringen op aan het verdwenen beurspand in de Hauwerstraat.
Noem het een eerbetoon aan Brugge’s nieuwe Beurs, Meeting- en Congrescentrum, onze goesting om hier binnenkort Ă©Ă©n en ander te vertellen over de vroegere beurshal.
Beurshal? Ge wilt zeggen de beurzalle?

This entry was posted in Het Brugge van nu, Het Brugge van toen. Bookmark the permalink.

16 Responses to Beurshal? Beurshalle? … Beurzalle?

  1. Daan V. says:

    Wij zagen ernaar uit om het nieuwe beursgebouw – welke naam we het geven, dat even terzijde – te verkennen bij de nieuwjaarsdrink. ’t Zal voor een latere datum zijn. Ik lag net in ’t Brugsch Handelsblad dat er wordt gedacht aan een lentedrink …

  2. Saar says:

    Het nieuwe gebouw lijkt alvast heel erg op ons concertgebouw … Laten we hopen dat het een invulling krijgt die dat van zijn voorganger in de schaduw stelt.

  3. Johny RECOUR says:

    In de oude Beurshal heb ik allerlei “beurzen” bezocht. Die van de MBZ is mij zeker bijgebleven evenals die met kleinvee, waar een goede kennis uit Libramont zelfs een stand had om zijn konijnen voor te stellen. En daarnaast ging ik jaarlijks naar de Old Timer beurs met een vriend. Hopelijk komt dit nu ook terug.

  4. Johan Quintens says:

    Veel Bruggelingen zijn zeker in de beurshalle gepasseerd, al was het maar om als werkloze hun dagelijkse stempel op hun controlekaart te gaan halen. Er stonden eind de jaren 70, begin de jaren 80 lange rijen om elk op beurt hun stempel op de roze controlekaart van de RVA te halen.

    • NoĂ«l Geirnaert says:

      juist: deze weinig glamoureuze functie dreigt te verdwijnen uit de (semi-)officiële geschiedschrijving van het bouwsel. Gelukkig is er nog het collectieve geheugen van de werkende klasse!

      • Dries Simoens says:

        Bij mijn weten heeft nergens anders dan in Belgie een stempelcontrole bestaan, waar werklozen dagelijks moesten aanschuiven om op hun kaart de stempel van de dag te laten aanbrengen (op straffe van verlies van een daguitkering). De officiele bestaansreden was het bemoeilijken van zwartwerk: men vernam slechts bij de stempelcontrole op welk tijdstip ’s anderendaags de stempelcontrole plaatsvond – wat volgens deze visie het plannen en “organiseren” van zwartwerk tegenging. Dat de werklozen dan ook hun gezinsleven en hun zoektocht naar werk niet georganiseerd kregen, maakte op de toenmalige politici geen indruk. Nu nog worden werklozen soms denigrerend als “stempelaars” aangeduid. Naar huidig recht hebben werklozen nog wel een stempelkaart (met de dagen van de maand), en moeten ze zelf de dagen aanduiden waarop ze (regulier) hebben gewerkt of arbeidsongeschikt waren. Alleen voor de blanco-dagen krijgen ze thans een werkloosheidsuitkering.
        Toch nog zeggen dat het beursgebouw ook een meer “democratische” functie heeft vervuld: bij verkiezingen werden de stembiljetten vanuit de stembureaus er gecentraliseerd: de beurshal fungeerde toen als telbureau.

  5. Noël Geirnaert says:

    mooie tekst, ik heb ervan genoten!

  6. Richard Ranson says:

    ‘Beurshalle’ is in Brugge de verzamelnaam voor andere dossiers die nooit opgelost raakten in deze stad. Inmiddels ruim honderd jaar geleden was het organiseren van congressen al een actueel thema, waaruit de gedachte ontstond om Brugge verder te promoten als ‘Congresstad’. Uit de politieke discussies die volgden puurde men een creatief resultaat, met name de oprichting van het Europa College in 1949. Alles met sociale, economische of culturele betekenis diende verder georganiseerd te worden in (vooral) de Stadshallen. Dat er intussen geen alternatief bestond voor de inrichting van grootschalige manifestaties, was geen situatie om blij van te worden. Na de Tweede Wereldoorlog werd bij herhaling aangedrongen op de noodzakelijkheid van een Brugs ‘Feestpaleis’ of nieuwe ‘Feesthal’. Nog in 1962 werd daartoe een voorontwerp, zoals ingediend door bouwmeester Vivian Desmet, afgewezen (wegens te duur). De kwestie werd begin de jaren 1960 dwingender, aangezien de Brugse randgemeenten toen uitpakten met hun eigen grote feestzalen, zoals het Boudewijnpark te Sint Michiels, het Jagershof te Sint Andries en/of het Schuttershof te Sint Kruis. Brugge wou al dat feestgedruis niet volgen, men gewaagde liever van een te bouwen ‘Tentoonstellingshalle’ of, godbetert, een ‘Jaarbeursgebouw’. Exclusief bedoeld voor “expo’s”, maar niet voor het plannen van ‘congressen’ ! Promotoren ervan waren destijds de leden van het comitĂ© “Brugse Jaarbeurzen”. In eerste instantie keek de stad Brugge nog toe op dit ‘privaat-feestpaleis’ (sic), dat ingehuldigd werd in 1967. Twee jaar later drong het besef door dat deze nieuwe ‘Beurshalle’ niet de drukke activiteiten had opgeleverd die men ervan had verwacht. De concessie voor de uitbating ging in 1969 over in de handen van een nieuw comitĂ©, en stad Brugge dacht erover na om vele miljoenen Belgische franken te investeren voor het bouwen van een verdieping met conferentiezalen, ‘speciaal uitgerust voor het bouwen van congressen’. Vandaag, meer dan een halve eeuw later valt bang af te wachten in hoeverre dit ‘Beurs, Meeting- & Congrescentrum’ erin zal slagen om van Brugge een volwaardige ‘Congresstad’ te maken. Door het gebrek aan geschikte randvoorwaarden, zoals een vlotte internationale bereikbaarheid, of het gebrek aan een bruisend cultureel leven, laat staan de toenemende impact van digitale beeldcommunicatie, wordt dit geen evidente zaak. Lokale bierfeestjes zullen het fiasco moeten maskeren.

    • Pol Martens says:

      Geachte heer Ranson, merci voor alweer een uitgebreide duiding. Laten we bij gelegenheid klinken op ’t succes van de nieuwe beurshal 
 al dan niet op de bovenverdieping-met-uitzicht. Doet het idee van zo’n eetgelegenheid met kijk op de stad niet hĂ©Ă©l erg denken aan het aanvankelijk bedoelde restaurant op de bovenverdieping van ’t concertgebouw? Maar oei, voor ik het weet, lok ik weer een volgende scherpe bedenking uit uw creatieve pen 


      • Richard Ranson says:

        Het Chinese Baidu kondigde afgelopen week XiRang aan, een digitale ruimte met toeristische bestemmingen en plekken voor virtuele vergaderingen en conferenties.

        • Dries Simoens says:

          Ik meen te weten dat het dakterras met eetgelegenheid bovenop het concertgebouw werd afgevoerd omdat het een aantal suicidanten op gevaarlijke ideeen had gebracht (ook al omdat uit de halletoren springen onmogelijk werd gemaakt door het aanbrengen van onbreekbaar plexi-glas in de galmgaten).

          • Pol Martens says:

            Dat verhaal verbaast mij, Dries, was het niet gewoon omdat het restaurant geen klanten trok? Het terras is overigens wel degelijk heel regelmatig toegankelijk, onder meer in het kader van het concertgebouw-circuit.

          • Richard Ranson says:

            De mogelijkheden van het dakterras boven het Concertgebouw werden wel degelijk onderzocht door iemand van de Brugse horeca. De conclusie was dat de beschikbare oppervlakten onmogelijk te benutten waren in functie van cafĂ©- en/of restaurantgebruik (de binnenmuren lieten zich bijvoorbeeld niet schikken). Daarenboven viel de sterke wind op die hoogte danig tegen, zeer ongeschikt voor terrasgebruik. Architecten Robbrecht & Daem hebben de bovenbouw van het Concertgebouw inderdaad nooit ontworpen in functie van een horeca-faciliteit. Het idee van een ‘eetgelegenheid’ werd afgevoerd omdat het commercieel niet rendabel bleek, punt aan de lijn.

  7. Robin says:

    Ik zag er ooit (dat moet halverwege de jaren ’90 geweest zijn) ‘Bernadetje’ een stuk van Arne Sierens en Alain Platel (Victoria) met echte boxauto’s en ander fraais van op de kermis. Onvergetelijk en een ideale plaats voor dat stuk. En een trouwbeurs in het jaar ’90 staat ook nog in mijn geheugen gegrift … eigenaardig genoeg hadden we minder zin om te trouwen bij het buiten komen. Maar we hebben ons daardoor gelukkig niet laten beĂŻnvloeden. En natuurlijk de ettelijke beurzen ‘Bouwen Wonen Nu’ waar onze lln. van Onthaal & Public Relations als host of hostess mochten meehelpen aan de organisatie.

    • Pol Martens says:

      Robin, dat van ‘Bernadetje’ was mij helemaal niet bekend. Dacht dat er maar Ă©Ă©n keer toneel doorging in de beurshal. In de krant vertelde ik over een opvoering, in ’71, van ‘De Bruiloft’ van Brecht. Overigens, meen ik te weten, een stuk met een verhaallijn die de toeschouwer ook niet meteen aanzet tot het formuleren van een huwelijksaanzoek.

Een reactie achterlaten op Saar Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *