Met de lijnbus naar ’t leven …

Naar Brugge kwam je met de bus.
De schooljongetjes die wij waren, net onze plechtige communie gedaan
in dat  buitendorp van ons, op weg naar de grote school.
De bus reed bij de Kruispoort ’t stad in.
Er was nog tweerichtingsverkeer in de Langestraat, stel het u vandaag een keer voor.
Meestal stapten wij af bij de Molenbrug, de Meulebrugge,
om dan langs de Sint-Annarei naar ’t college te slenteren.
Was de bus wat vroeger, gingen we er ook wel een keer af bij de Kruispoort,
en dan door het nog slaperige Sint-Anna naar de Potterierei.
En soms begon die tocht met de ‘beklimming’
van de molenterp van de Bonne Chieremolen, bij de stadspoort.
Daar stonden ze, in de ochtendkilte, onder die roerloze molenwieken,
een paar jongetjes met voor zich een heel leven
en aan hun voeten een uit zijn slaap ontwakende stad.
Eén van hen dacht toen, of tenminste, vandaag gelooft hij graag dat hij dat toen dacht,
dat is hier een schone plek.
Een schone plek, misschien, om te leven.
En hoe gaat dat, je groeit op,

gaat dus naar een school in Brugge.
En dan naar een andere school.
Omdat het je in die ene wat te moeilijk wordt, je bent lang geen bolleboos.
Je leert een meisje kennen waarvan je meent dat het je lief is
en dan een ander dat zowaar ook zelf heel even vindt dat ze je lief is.
En dan nog eentje waarvan je denkt dat het je lief is,
maar dat blijkt dan niet te kloppen, het is je vrouw.
En je trouwt en vindt een huis dat je thuis wordt.
En werk vind je ook.
In die stad die van jou is, intussen.
Soms leid je mensen rond die de stad komen bezoeken.
En van die plek waar je woont ga je wat spullen opzij leggen.
Affiches, vooral, en na verloop van tijd wordt dat meer dan zomaar opzij leggen.
Affiches van een stad die je graag in je armen sluit.
Zoals je ook wel een keer … je vrouw in je armen sluit?
Neen, niet zo. Of toch, zo ongeveer.
Een stad die je soms doet sakkeren om wat ie uitspookt.
Zoals je ook wel een keer … ?

Vandaag schrijf je een stukje over die stad van jou.
Want inmiddels weet je wel zeker …
… dat is hier geen onaardige plek. Om te leven.