De Olivia Geerolf Vloer

Nooit gedacht dat ik op een dag een cursiefje zou vullen met een gedicht, maar kijk, het is van dat. Laat mij de lezer meteen geruststellen, ’t is geen schrijfsel van eigen hand. In de bib vond ik een dichtbundeltje van Jan van der Hoeven.  Of liever, ik vond het terug.
Waarom ik het jaren geleden al een keer las? Omdat een vriend mij vertelde met welke voldoening hij terugdacht aan zijn schooltijd, toen Jan van der Hoeven zijn leraar was. Hij vertelde over een boeiende mens met een brede kijk op de dingen. Nog een reden? Omdat uw dienaar als poëzie-leek zo’n bundeltje van amper een pink dik met weinig argwaan kan openslaan.
En wat mag de aanleiding zijn om het kleinood vandaag weer in huis te halen? Eigenlijk omwille van triest Brugs nieuws, het kwam u misschien al ter ore. Het overlijden, namelijk, van Olivia Geerolf.

Carmina Burana … vijfentwintig jaar Ballet Olivia Geerolf

Hoe zij verschijnt,
een scène maakt,
gegrepen uit de lucht,
alleen maar maat en
geen gewicht,
draagt en schraagt zij
van een lichaam het
heimelijk schrift,
een taalfabet van
hemelse kinese
haar ingewijd.

Er zijn in Brugge amper namen die zo spontaan aan dansen, aan ballet doen denken als die van Olivia. Dat leven van haar had best langer mogen duren – de balerina werd amper 73 – maar toch kan je stellen dat zij Brugge liet dansen, haar leven lang.
Welnu, ik herinnerde mij dat Jan van der Hoeven in ‘Vagant’, zo heet dat poëziebundeltje van hem, een handvol gedichten opdroeg aan Olivia. Ik koos voor u fragmenten van een paar van die gedichten. Gedichten in stukjes knippen, kan dat zomaar? Da’s zeker. Misschien vinden kenners zoiets des duivels, maar ik verontschuldig mij daar lekker niet voor. Als de dichter zich dichterlijke vrijheid mag veroorloven, dan mogen u en ik dat ook.

In de begrijpelijke zwerm aan reacties bij het overlijden van Olivia Geerolf trok eentje mijn aandacht. Die van een dame die zich Olivia herinnerde als peuter. Groei je op als dochter van de conciërge van de ‘muziekschool’ in de Sint-Jacobsstraat, waar gangen, muren en trappen muziek ademen, dan mag het weinig verbazen dat je op een dag aan het dansen gaat. Het verhaal gaat, dat kleine Olivia, springend en joelend, vertelde ‘Ikke ga palet doen!’ En palet deed ze!
En zoals Jan van der Hoeven de gave van het woord kreeg en naar zijn hand zette, zo ging Olivia aan de slag met haar danstalent. En vooral, ze viel anderen daarmee lastig. Gelukkig maar, kan iemand bij benadering schatten hoeveel stadsgenoten van haar leerden, het leven dansend te vieren? En of het nu om een Gouden Boomstoet, een Reiefeest, Heilig Bloedprocessie of een andere evocatie ging, als er gedanst werd in de straten van Brugge was Olivia in de buurt.

Meeting Bach … veertig jaar Ballet Olivia Geerolf

Een adel van bewegen,
een lente om de
lenden wentelend, zo
danig danst zij
een wonder
wervelkind,
steekt zij de
handen uit de vouwen,
schroeft op
,
spint en spant.

Behoort choreografe Olivia Geerolf tot het kransje van wereldnamen? Ach, zo’n vraag. Ja, Olivia vertelde graag over de scholing die ze kreeg van ene Sascha Ravinsky, Russisch choreograaf. En er is voor haar gezelschap muziek gecomponeerd door mensen met naam. Maar dat neemt niet weg dat zij vooral hier bij ons en als autodidact bereikte wat ze bereikte. Wie haar van dichtbij kende weet dat, samen met haar aanleg, haar doorzettingsvermogen haar maakten tot wie ze werd.En de rest is geschiedenis. Weliswaar vooral Brugse, maar toch geschiedenis. Het verhaal van een meisje dat op haar twintigste voor het eerst een choreografiegroep leidt in de Heilig Bloedprocessie. En datzelfde jaar, 1970, ook maar meteen haar eigen ‘Ballet Olivia Geerolf’ sticht. En neen, die dansgroep telt geen professionele dansers. Dus een tweede Anne Teresa De Keersmaeker is zij nooit geworden. Het deert Brugge niet, al die jaren heeft de stad zijn Olivia gekoesterd. ’t Is schoon geweest.
Maar voorbij is het verhaal niet. In de stad blijft een dansschool ‘Ballet Olivia Geerolf’ heten. En Jolien Smis is de leerlinge van haar die sinds enkele jaren bij de Heilig Bloedprocessie haar taak overnam.

En met wat vertraging … 2022,
vijftig jaar Ballet Olivia Geerolf

En dan is er ook nog iemand met een voorstel. Een knaap die over zijn stad nu en dan een blogje vult met een verhaal, die heeft een idee. Dat gaat als volgt.
Ergens in de stad halen ze dezer dagen een school neer. Bij het einde van de Boeveriestraat is een witgekalkte gevel het enige dat van de vakschole overeind blijft. Die school waar leerlingen les kregen van een man waar ze vandaag nog over praten. Een man die gedichten schreef. Voor een ballerina, onder meer. Welnu, op de plek waar die leraar zijn leerlingen begeesterde met zijn boeiende zelf, rijzen straks huizen uit de grond. Een nieuwe wijk. Met straten, veronderstel ik. Een paar groene pleintjes ook, mag ik hopen.

Ik stel mij voor hoe prominenten daar binnen een paar jaar lintjes knippen. Bij de inhuldiging van de gloednieuwe Jan van der Hoevenstraat. Met in die straat, hier en daar een handvol bordjes met flarden van gedichten. Of dat mag, zo’n flarden? De lezer weet beter. Ze gaan over een danseres, Olivia Geerolf heette ze. En de nieuwe straat leidt naar een even nieuw pleintje, midden de wijk. En op dat plein, een vloer. Die daar ligt en zal blijven liggen tot in lengte van dagen. En tot in lengte van dagen zullen mensen mekaar daar opzoeken, in die nieuwe wijk van ons. Om er het leven te vieren. Dansend. Op de Olivia Geerolf Vloer.

This entry was posted in Het Brugge van nu, Van feesten en vieren, Van stoeten en processies, Van zingen en spelen. Bookmark the permalink.

14 Responses to De Olivia Geerolf Vloer

  1. Daniel De Deyne says:

    Dag Pol , ik herinner mij Olivia uit het begin van de zeventiger jaren wanneer ik regelmatig haar auto ging ophalen voor onderhoudsbeurt of inspectie.

    • Pol Martens says:

      Je laat me bedenken, Daniël, ’t leven brengt mensen soms langs onverwachte paden bij mekaar, hé.
      Een overweging met tè hoog Bond-Zonder-Naam-gehalte? Dan is dat maar zo.
      Misschien ken je dan ook wel haar man, klarinettist Hedwig Swimberghe?

      • Daniel De Deyne says:

        Nee Pol, wel een andere Swimberghe, die een goede vriend was van Herman Sabbe, kwamen af en toe eens langs voor een babbeltje met mijn vader,iemand met gezond boerenverstand.

  2. C. Baute says:

    Eén van de grote persoonlijkheden van onze stad. Samen met haar echtgenoot, Hedwig Swimberghe, die met zijn befaamde Brussels Clarinet Choir de muziekwereld kleurt.

  3. dries says:

    Inhakend op Pols voorstel om een Vloer op de gewezen VTI-grond naar Olivia te noemen … twee tunnels onder het vernieuwde Antwerpse Operaplein dragen de namen van Jeanne en Jos Brabants – twee symbolen van het Vlaamse ballet….

  4. Noël Geirnaert says:

    ik hoop ook dat, als er in die nieuwe wijk een straatnaam moet worden gegeven, er dan aan Jan van der Hoeven zal worden gedacht…

  5. Jean Marie Verloigne says:

    Ik heb heel mijn leven gedanst maar geen ballet. Olivia’s voorstellingen gaan zien. Samen met haar man, Hedwig, in de Sint-Leo Scoutsharmonie gespeeld. Dank ,Pol, voor je hommage aan een verdienstelijke Brugse danskunstenares.

  6. K. DM. says:

    Heel ontroerend mooi …

  7. Lucie V. says:

    Ik vind dat een geweldig mooi idee!
    Zou volgens mij een terecht eerbetoon zijn aan een grote madam die zich haar ganse leven lang heeft ingezet om de passie voor dans over te brengen naar 100en, 1000en jongeren, zowel in Brugge als ver daarbuiten …

  8. Robin Maekelbergh says:

    Goed idee!

  9. Greet Chevalier says:

    Wat een mooie gedachte, Pol. Olivia Geerolf is inderdaad een begrip in Brugge, een grote dame. Een pleintje waar mensen elkaar vinden om een danspasje te wagen – in navolging van wat in sommige grootsteden in Europa al vaker te beleven valt – zou een mooi eerbetoon zijn…

  10. Margret Palm says:

    De dans bij Olivia Geerolf heeft Jan van der Hoeven inderdaad tot een reeks gedichten geïnspireerd en hij verrijkte ook meerdere van Olivia’s choreografieën met poetische tussenteksten.
    De geschiedenis van de school in de Boeveriestraat, waar Jan een leven lang les gaf en waar hij bij honderden oud-leerlingen in goede herinnering leeft, is ook na te lezen in het kleurrijke boek “VTI Brugge, Schets van een evolutie’ dat Jan schreef.
    Het zou een zinvol en passend idee zijn in deze nieuwe wijk zowel de naam van Jan van der Hoeven als van Olivia Geerolf een blijvende plek te geven.

    • Pol Martens says:

      Bedankt, Margret, voor uw aanvulling. U versterkt wat ik al even van plan was, om bij gelegenheid nog eens een verhaal te bouwen rond het VTI, nu daar alle tastbare herinneringen gewist worden.

Een reactie achterlaten op Pol Martens Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *