Zo alomtegenwoordig het modewoord ‘comfortzone’ anno 2025 is, zo weinig komt het in de jaren zestig voor in de dagdagelijkse spreektaal. En nochtans, in de zomer van 1967 waagt Salvatore Adamo zich met het uitbrengen van zijn nieuwe single een behoorlijk eind buiten zijn comfortzone.

Sinds kort tot tieneridool gebombardeerd, brengt een opeenvolging van verrassende successen de jonge Belg met Italiaanse roots zelfs op het podium van l’ Olympia, hoofdaltaar van het Franse chanson.  En wat meer is, nog voor hij Parijs verovert, komt hij ook een paar keer hier bij ons langs. Voor een optreden in Oostkamp en een tweetal avonden in de ‘volksschouwburg’, da’s de Gilde in de Oude Burg. Een zaal met een weliswaar net iets bescheidener status dan l’ Olympia, doch we vermelden ze toch maar.

Want ‘Tombe la neige’, ‘Vous permettez, monsieur’, ‘Quand les roses’, ze worden ook hier bij ons gesmaakt. Klassiekers zouden het worden. En de zanger een blijver. Maar voor het in stand houden van zo’n status is op zeker spelen aangewezen. En net nu komt Salvatore op de proppen met ‘Inch’ Allah’.

Hij schrijft het in de zomer waarin het Midden-Oosten zich onderdompelt in het kolkende geweld van de Zesdaagse Oorlog.
Israël en zijn vijandige buurlanden staan in vuur en vlam.
Salvatore Adamo bezingt, op een melodie waarvan je het tegelijk warm en koud krijgt, wat voor drama zich afspeelt voor wie daar tracht te overleven, in Israël.
Al is zijn lied – ‘Inch’ Allah’ is het moslim-equivalent van het ‘Als ‘t God belieft’ van onze grootouders – vooral een oproep voor vrede. Zijn poëtische woordkeuze maakt indruk.
Maar zorgt meteen ook voor polemiek. In de Arabische wereld wordt Adamo’s lied verguisd.
Focust de zanger niet uitsluitend op het lijden van het Joodse volk?

Adamo bekent in latere interviews dat hij in de knoop ligt met zijn eigen tekst.
Want wie zijn bewoording in vraag stelt heeft geen ongelijk, realiseert hij zich.
Al doet de tijd die voorbijgaat niets af van de kracht die uitgaat van het lied.
Helaas zorgt die voorbijgaande tijd evenmin voor het uitklaren van wat zich afspeelt in de brandhaard die Midden-Oosten heet.
En dus komt de zanger, ouder geworden en wijzer, er op een dag toe om zijn beklijvende boodschap te verrijken met een paar genuanceerde woorden …
“Requiem pour toutes les âmes
de ces enfants, ces femmes, ces hommes
tombés des deux cotés du drame
assez de sang, Salam, Shalom!”
Onder meer een aangrijpend duet met onze betreurde landgenote Maurane, die het net als Adamo maakte bij onze zuiderburen, is daar getuige van, ook vandaag nog.
Vandaag, nu hier en daar aan Brugse ramen en aan ramen op veel andere plaatsen een duif opvliegt midden een boodschap. ‘Peace’ staat er en ‘now’. Met minder woorden, dezelfde boodschap als die van de zanger, lang geleden.
“Ach, naïevelingen, vrede, dat vergt bewapening! Veel wapens! Dure!”
Vrede … Vrede is een klein meisje, doelloos dwalend door een tot puin herleide stad.
Ergens in het Midden-Oosten.
Salvatore Adamo ontving zopas een ‘Lifetime Achievement Award‘.
Adamo en Maurane … https://www.youtube.com/watch?v=VtosoG-Dx1w
– met excuses omtrent de bij Youtube onvermijdelijke into-promoclip … –
‘La Une’ zond op 27 december jl. een eerbetoon uit aan Salvatore Adamo, “Adamo, le film de sa vie.”
Pure nostalgie…
Zie ook https://www.rtbf.be/article/adamo-le-film-de-sa-vie-une-soiree-inedite-pour-feter-un-chanteur-exceptionnel-11476052
Alle lof aan Pol, die in deze moeilijke tijden aantoont hoe Adamo sinds 1967 is blijven worstelen – tot op onze dagen – met de tekst van een overigens prachtig lied. Moge ook hier het Schone de weg tonen naar het Goede en het Ware.
Wat mij bijblijft, als een ‘schoon’ beeld – dat wellicht aan het jaareinde als foto van hoop frontpagina’s van tijdschriften zal sieren – is het 14-jarige Palestijnse jongetje dat clowntje speelt voor enkele tientallen lotgenootjes, verloren in een wereld van ellende.
Zelf ben ik als student van de Vietnamgeneratie met ‘Hanoi Jane Fonda’, Joan Baez – ‘We shall overcome’ – Steppenwolf – ‘Born to be wild’ – en zo veel meer.
Er werd mij in 1968 zelfs de toegang geweigerd om naar de film “The Green Berets” van en met John Wayne te gaan kijken,
alhoewel ik aan de KULAK stichtend lid was van UCOD (University Clearing Office for Developing Countries)
en cursussen volgde ivm ‘ontwikkelingshulp’.
Spijtig genoeg heeft Adamo zijn lied niet veel veranderd, behalve dat hijzelf jaren persona non grata was in Israël.
De houding van Israel tegenover het lied en de persoon van Adamo is inderdaad zeer uitlopend geweest.
Enkele maanden nadat het lied voor het eerst werd uitgebracht, brak de zesdaagse oorlog uit. Onder de Israelische soldaten gold het lied van Adamo toen als een strijdlied – in zijn oorspronkelijke versie.
Tussen 1967 en 1993 werd de tekst door Adamo fel geadapteerd.
Toen in 1993 de akkoorden van Oslo werden gesloten tussen Rabin en Arafat en er uitzicht was op vrede, ging Adamo zijn lied zingen, van Beiroet tot Teheran – en ook in Tel Aviv en Jeruzalem.
Dat laatste moet voor Adamo subliem zijn geweest: met een uitzicht op vrede zijn lied zingen in Jeruzalem – een lied en een stad die tot de mooiste liederen en steden worden gerekend.
Prachtige tekst over Adamo.
Al genoten van alle artikels.
Dankjewel Pol.
Kathy
Bravo, Adamo. Bravo, Pol, met je hommage en met onze vredesduif-affiche.
Een actie van het Brugs Vredesplatform waarop je terecht de aandacht vestigt.
Bedankt.
Dries, zou de militaire kapel niet een Brugs vredesmemoriaal kunnen worden in plaats van een zoveelste toeristische attractie ?
Piet De Baere
Zeer actueel in deze woelige tijden. We zijn heel ver van ‘vrede op deze aarde’ Inch Allah!
Dag Pol,
mooie hommage aan Adamo en inderdaad zoals Piet stelt, goed dat je Vredesduif-affiche nog eens naar voor brengt.
Wereldwijde conflicten – Congo, Soedan, Oekraïne, Midden Oosten – raken mij enorm en blijkbaar gaat het steeds over belangen van landen.
Net las ik een heel ontroerend boek over het Palestijns conflict, ‘Ochtend in Jenin’ van Susan Abulhawa. Te verkrijgen in de bib, heel actueel.
groeten,
Danny
Freddie Birset maakte en zong een heel mooie Nederlandstalige versie van het lied Inch’ allah
https://youtu.be/yq-jbBkkQ7s?si=S9-6pq7Q-LJ1fxeT
Bedankt voor de verwijzing naar Nederlandse vertaling
Politiek of ideologisch gelieerde teksten aanpassen omdat de realiteit verandert … Oké, dat duidt op voortschrijdend inzicht of op een moreel kompas. Maar toch opletten dat teksten niet zomaar of om de haverklap aangepast worden omdat groep x of y zich eraan stoort.
Lezers, luisteraars hebben het recht zich aan teksten te storen, de schrijver heeft het recht zich daar NIET aan te storen en niets aan te passen.
Het is niet omdat iemand (of een groep) zich aan iets stoort, dat het onderwerp van discussie fout of verkeerd is. Het storen aan kan ook liggen aan de bril van de kijker/lezer of aan de lange tenen …