Nieuws uit het stadsarchief … Jan D’hondt verjaart, voor de zestigste keer.

Stadsarchivaris Jan D’hondt wordt zestig …een terugblik, een voorstel.

Een keer terugkeren naar vroeger tijden, dat hoef je een archivaris doorgaans geen twee keer te vragen. Zodoende, Jan, hier gaan we.
In de prille jaren tachtig staat in een muziekblad iets over Mick Jagger. Over de frontman van de Rolling Stones zijn veertigste verjaardag. Zeg nu zelf, merkt een alert journalist op, kan je op die gezapige leeftijd nog op een geloofwaardige manier rocker zijn?
Die bedenking komt niet uit de lucht vallen, er is meer gaande. Voor het eerst in het nog jonge bestaan van de popmuziek zet een nieuwe generatie, die van jou, zich af tegen de oudere. Die zelfvoldane hippies met hun lang haar en nog langere, pretentieus uitgesponnen muziek! De folkies met hun belerende liedjes en die dure rockhelden en hun zweverige, pretentieuze langspeelplaten, foert ermee! Echte muziek hoeft niet virtuoos te zijn. Meer zelfs, hoe beperkter je kunde, hoe authentieker! Punk, meneer, punk is de toekomst! En misschien is er wel geen toekomst, alleen punk!

Intussen is in Sint-Kruis plechtige communicant Jantje uitgegroeid tot puber Jan. Je schoolmakkers van ’t OLVA zie je elk weekend terug bij de scouts. En ‘achter d’uren‘ zijn jullie al even in de weer met een rockgroepje. Of toch iets dat daarvoor doorgaat. De slungel achter de microfoon heet Peter Slabbynck, Geert Maertens kent een paar gitaarakkoorden en Luc De Prest heeft een drumstel. En de basgitaar, die hou jij vast, Jan. Samen op verkenning, met valse noten en andere, doorheen de muziekwereld.

Rockgroepje … met de gistfabriek als ‘grootsteeds’ decor. De knaap op de voorgrond is bassist Jan.

“We repeteren een keer bij Jan thuis. Het enige dat we die namiddag spelen, is het refrein van ‘We will rock you’ van Queen. Dat duurt tot Jan’s ma vraagt of we daar eindelijk mee op kunnen houden.”

Een vrij podium in Sint-Elooi, aloud café langs de Moerkerkse Steenweg, is jullie eerste publiek. Dat doet deugd en er wordt zowaar verder gerepeteerd. Ongegeneerd omtrent muzikale beperkingen, zoals het hoort. Op één van die keren spelen jullie wat nummers van hier en daar en ineens roept de bassist van dienst, tussen het stoere rockgeweld door: ‘Zo rap niet, gasten, ik kan niet volgen!’ Jan, we nemen allemaal wel een keer woorden in de mond die ons in lengte van dagen achtervolgen.

En intussen groeit de muzikale goesting van Red Zebra, het groepje dat zijn plek zal vinden in de Belgische rockgeschiedenis. Dat gaat zo. Op een keer amuseren jullie zich met een zelf bedachte rif, zo’n haakse gitaardreun die in je oren blijft hangen. Peter bedenkt er woorden bij.
I can’t live in a living room’ komt op de B-kant van jullie eerste single. Maar groeit uit tot blijver, het iconische lijflied van Red Zebra is een feit.

En dan zijn er van die momenten in ’t leven waarop we moeten kiezen. Voor de bassist van Red Zebra is zo’n moment gekomen. ’t Secundair zit erop, de unief lonkt. Jan gaat geschiedenis studeren in Gent. Teksten van Tacitus en Huizinga liggen hem toch beter dan die van zijn vriend Peter, zo blijkt. En dus hangt Jan zijn basgitaar aan de wilgen. Opgroeien, heet dat.

‘Ik was 18 in ’80’, een tentoonstelling …

We zijn heel veel jaren verder, anno vorige zomer. In het Brugse stadsarchief loopt ‘Ik was 18 in 80’. Op je vertrouwde werkplek een tentoonstelling over je eigen jonge jaren, ‘t is wat, hé! Maar in die professionele biotoop van jou werden wel meer exposities gebouwd sinds je er lang geleden neerstreek, dus dit kan er ook nog wel bij. En dan is er die verzamelaar die al lange tijd in de weer is met affiches van onze stad, hij sprak je laatst aan, weet je nog? Hij polste naar de

… in die professionele biotoop van jou werden wel meer exposities gebouwd

haalbaarheid van een tentoonstelling over Brugse affiches. Als hoofdarchivaris krijg je ongetwijfeld om de haverklap een voorstel in die zin. Maar ‘t hoeft niet voor morgen, Jan, neem je tijd. Tijd heb je, overigens, laat je niet misleiden door die zestig. Hoe relatief is leeftijd!
Ooit, in een ver verleden, vroeg iemand zich af of Mick Jagger als veertiger zijn status als rockheld nog kon waarmaken. Mick nadert de tachtig en deze zomer gaat ie op tournee met zijn groepje. De Rolling Stones, je weet wel, het Red Zebra van de jaren zestig.
En o ja, voor ik het vergeet, Jan, gefeliciteerd met je verjaardag!

Dat ik voor dit verhaal mijn licht opstak bij ‘Brupop!’ en ‘Brupop backstage’, twee naslagwerken van Antoine De Clerck, dat zal de auteur in kwestie mij niet kwalijk nemen. Allez, dat mag ik hopen, Antoine!

This entry was posted in Het Brugge van nu, Het Brugge van toen, Over affiches verzamelen, Van gitaren en drums, Van zingen en spelen. Bookmark the permalink.

5 Responses to Nieuws uit het stadsarchief … Jan D’hondt verjaart, voor de zestigste keer.

  1. Johny RECOUR says:

    Zo heeft ieder zijn ‘glorieus’ verleden, elkeen heeft zijn groei. Een beetje van “Dat ik van dat manneke toch nog ergens geraakt ben!”. En dat geldt dus ook voor Jan, van wie we nu weer wat meer hebben leren kennen. Aan 60 worden heb je geen verdienste, maar al de tijd die je gedurende al die jaren hebt besteed aan je plaats in onze wereld wel. Geniet nog van je komende levensjaren.

  2. Dries Simoens says:

    Tja, archieven, ze hebben hun belang. De ‘national archives’ over de moord op president John Kennedy worden slechts met mondjesmaat ontsloten. Zijn verre opvolger Joe Biden besloot op 15/12/2021 tot een “additional documents release”. De archieven over de ‘omstreden’ paus Pius XII (meer bepaald over de oorlogsjaren) werden pas op 1/03/2020 opengesteld (voor wetenschappelijk onderzoek) door zijn verre opvolger, de huidige paus Franciscus I, die verklaarde: “De Kerk heeft geen reden om de geschiedenis te vrezen”. Men denke ook aan de recente commotie over Anne Frank (“wie heeft haar verraden?”), naar aanleiding van elementen uit een digitaal archief. Dit archief is een onderdeel van een omvattend initiatief ‘Arolsen Archives’, dat met de hulp van vrijwilligers het grootste, wereldwijde digitale monument wenst te creëren ‘voor de slachtoffers van het nazisme’.

  3. Dries Simoens says:

    Geschiedenis ligt soms verborgen ‘onder het stof van archieven’. Uit Pols introductie op de blog leid ik af dat Jan D’hondt juist iemand is ‘die het stof heeft doen opwaaien’ – op cultureel en vooral muzikaal vlak. Je wordt 60 jaar. Niet hoe oud je bent, maar hoe (op welke manier) je oud bent – daar komt het op aan: interesses en activiteiten halen de bovenhand op de koude cijfertaal: 59,60,61 … Inderdaad, zoals Pol schrijft: hoe relatief is leeftijd.

  4. Michiels Dirk, ere adjunct-stadssecretaris says:

    Een terechte ‘spot on’ een figuur die bescheiden maar efficiënt de belangrijkste documenten van ons openbaar bestuur archiveert, bewaart voor het nageslacht en op de meest gebruiksvriendelijke wijze ontsluit voor de vele onderzoekers over en geïnteresseerden in (facetten van) de Brugse geschiedenis.
    Waar archieven lange tijd (on)bekend waren als muffe, stofferige plekken, gesitueerd op benepen zolders of in muffe kelders, heeft Jan er in belangrijke mate toe bijgedragen dat het Brugse stadsarchief is wat het vandaag is: een moderne tool voor iedereen die de geschiedenis van Brugge koestert of die er – al of niet professioneel- in contact mee moet komen voor een of ander onderzoek. Iemand die ook altijd bereikbaar is, voor jong en oud, voor professor of gewone familievorser. We zijn je dankbaar, Jan, dat je steeds een ‘open mind’ hebt en bovendien ook zelf heel wat bijgedragen hebt en verder nog bijdraagt voor de geschiedenis van onze geliefde stad. Santé, Jan, ik drink er een op je gezondheid en op je 60e verjaardag.

Een reactie achterlaten op Dries Simoens Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *