Op naar de Bastille!

Mijn wederhelft is een stout madammeke. ‘Wil je de aandacht van de lezer, kies een stevige openingszin.’, ik wed dat je het advies aantreft in elke cursus ‘creatief schrijven’. En kijk, u bent meteen bij de les, lezer. Met dank aan,  nou ja, mijn huisgenote. Leest u vooral door, over een avontuur uit vroeger tijden,  hier in Brugge.

De Bastille … bijna kreeg Brugge zijn eigen versie van de iconische bestorming

Al vatten we het aan in het verre Washington DC, amper een dag of tien geleden. Waar een troep op drift geraakte malcontenten het centrum van de Amerikaanse politiek herleidt tot een rommelmarkt, wat en passant een handvol mensenlevens kost. ‘Collateral damage’ heet dat in oorlogstermen. Het lijkt heel even de bestorming van de Bastille, anno 2021. Maar de in dit geval volstrekt foute revolutie blijft uit. Tragiek kan tegelijk schokkend èn fascinerend zijn. Het zal Amerika lang heugen.
‘Maar hier bij ons staan we toch, loof de goden, ver af van dat soort onnozelheden? Ja, toch?’
‘Wel, eh … ja.’
‘Hoezo, wel, eehhh?’

Broederlijk naast mekaar op één affiche, het belfort èn het Provinciaal Hof,
heel even bijna de ‘Bastille’ van Brugge …

Episode twee, we  nemen u mee op een flashback, helemaal naar het voorjaar van het schone 1993. Plaats van actie, de Markt in Brugge. We zijn in het gezelschap van betogend volk uit wat we vandaag als ‘social profitsector’ omschrijven, in die dagen nog ‘de gehandicaptenzorg’. Opvoeders en al wie in de branche actief is, lieden die hun werksituatie en de gelden die de overheid daarvoor ter beschikking heeft, in vraag stellen. Die vraag klinkt al een tijd, om de week is er ergens een actie die ze onder de aandacht van het publiek houdt. En dat publiek heeft er begrip voor, dat weet ook de politiek. Vandaag komt de provincieraad bijeen in het Provinciaal Hof. De betogers zijn met een heleboel en zelfverzekerd. Bij het betreden van het statige bordes ondertekenen sommige provincieraadsleden aarzelend de petitie die hen onder de neus wordt geschoven. Anderen trekken die neus minachtend op, goed voor gejoel en fluitconcerten. En ’t is in die tegelijk ondeugende en strijdvaardige ambiance dat een handvol betogers lachend op ’t idee komen,Mochten we hier nu een keer gewoon naar binnen wandelen, zou dat lukken?Een stel jongedames, niemand die erop let. Met een vakbondsvlag onder de arm geraken ze tot hun eigen verbazing langs de wenteltrap op de bovenverdieping, in de receptiezaal boven de ingang.
Op een tafel onder het raam, tientallen aperitiefglazen, wachtend op de drink na de raadszitting. Wat denk je, onze vlag, buiten aan dat venster? Krijgen we het open?Maar zware, antieke vensterramen hebben zo hun manier van roekeloos open zwaaien, vooral als een onverwacht tochtige wind een handje helpt. De stoet glimmende glazen op de tafel wankelt maar blijft overeind. Collateral damage, op het nippertje vermeden. Maar meer is niet nodig om een stel jongedames  de schrik van de dag te bezorgen. Einde revolutie. En voor ze ’t weten staan mijn ondeugende wederhelft en haar vriendinnen weer buiten, tussen hun medebetogers, gniffelend om wat ze net uitspookten.
Een ‘heldenverhaal’ waar actievoerende, stoute madammekes lang nadat de protestacties voorbij zijn, nog vrolijk van nagenieten. Een verhaal dat de levensgezel van één van hen jaren later nog van pas komt.

This entry was posted in Het Brugge van toen, Van Brugse politiek. Bookmark the permalink.

9 Responses to Op naar de Bastille!

  1. Robin says:

    Vrouwen aan de macht!

  2. Joos Van coillie says:

    We missen de stoute madammekes

  3. katelijn says:

    Het verhaal van Bastille komt me heel bekend voor…alsof het gisteren was😅😅😅, plezant om te lezen…

  4. Damien says:

    Vrouwen op de barricades… Jeanne d’Arc achterna

  5. Annemie says:

    Ligt het aan de plaats of aan ‘t schoon volk dat het in ‘93 allemaal.presentabel bleef?

  6. Goormachtigh Patrick says:

    jadadde straffe madam die zus van mij !!

    en Pol je hebt dat weerom prachtig verwoord !

  7. Lut says:

    Inderdaad een straffe madam.

  8. Lietaer leen says:

    Een leuke en ondeugende actie van strijdvaardige dames. Een mooie souvenir en, inderdaad, heel passend bij het Capitoolverhaal.maar gelukkig van een andere orde

  9. Nele Van Rie says:

    Ik weet al heel lang dat ik een straffe tante heb ❤️!

Een reactie achterlaten op Lietaer leen Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *