Toen ik begon met de uitbouw van ‘Brugge in affiches’, liet niets vermoeden dat die verzameling een kwarteeuw later zou uitgroeien tot veel meer dan alleen een kamer vol mappen, kaften en kokers. Stilaan vertelt de collectie de ‘geschiedenis van Brugge, aan de hand van affiches, van het begin van vorige eeuw tot vandaag’.
Brugs fotoverzamelaar Jaak A. Rau wist het al, ‘een verzameling is pas zinvol wanneer je ze deelt met de buitenwereld’. ‘Brugge in affiches’ werd een website, een facebookpagina, een lezing af en toe. En tot voor kort ook een cursiefje in ’t Brugsch Handelsblad. Elke week een oude affiche, elke week een verhaal.
Na acht jaargangen en vierhonderd van die cursiefjes werd een punt gezet achter die vertellingen in de krant. Ik realiseerde mij dat ik mijn wekelijkse afspraak met de lezers ging missen. En toen die mij op hun beurt lieten weten dat ook zij mijn verhalen zouden missen, zocht en vond ik een andere weg om mijn affiches aan verhalen te linken: een blog. Deze blog.
Met als uitgangspunt het vertellen, af en toe, van een nieuw verhaal. En laat mij die vertellingen nu en dan aanvullen met losse overpeinzingen, commentaren op wat in Brugge leeft. En wie weet, sluipt ook wel een keer een tekstje van vroeger tussen die histories, een herwerking van één van de vele cursiefjes die tussen 2012 en 2020 in de krant verschenen.
Vinkt u in de hoofding ‘Collectie‘ aan, dan vindt u in tientallen mappen meer dan duizend Brugse affiches, die u een idee geven van de verzameling.
Als ik het plezier dat ik aan deze blog hoop te beleven kan delen met u, waarde lezer, dan zijn we op de goeie, Brugse weg.
O ja, nog iets. Dit is een absoluut advertentievrije blog. En dat gaan we ook zo houden.
Tja, hier en daar zal je op een bejaarde affiche een hoekje reclame vinden van een lang vergeten café of boetiek … Vergeef het ons.
Deze blog kwam tot stand dankzij de vakkundige en gedreven inzet van Laurens Ramandt, zonder wiens knowhow en toewijding dit avontuur ondenkbaar is.
Pol Martens, eind 2020