Het leven kent zijn ingrijpende gebeurtenissen. Soms is verhuizen daar één van.
Al zijn er mensen die nooit verhuizen. Misschien kent u, net als ik, lieden die hun hele leven onder hetzelfde dak slapen. En er zijn anderen die hun hand niet omdraaien voor een verhuis meer of minder. Misschien kent u, net als ik, mensen die meermaals … Maar ach, verloopt het bestaan van de ene meer intens dan dat van de andere? Leefden wij twee levens, dan maakten we beide keuzes en wisten we het.
Maar omtrent verhuizen staat één ding – we hadden nog een flauwe woordspeling op overschot – als een huis. De simpele vaststelling, namelijk, dat een reden om het te doen net zo makkelijk te verzinnen is als een reden om het te laten.
Verhuizen doe je doorgaans binnen een redelijke straal, pakweg van straat naar straat of van stad naar stad. Maar laten we ook niet voorbijgaan aan de langeafstands-verhuizer. De vluchteling, niet in de laatste plaats. Al durven ook bedrijven, dat hoeven wij u niet te vertellen, wel eens hun biezen pakken en elders neerstrijken. Op naar groener, meer lucratiever gras aan de overkant.
En kijk, hier bij ons in Brugge spelen zich in de komende tijd nog heel andere verhuisverhalen af. Misschien vernam u het al, niet ver van de Sint-Pietersplas wordt binnenkort het lint doorgeknipt van een gloednieuw woonzorgcentrum. En zo komt het dat de bewoners van het WZC in de voormalige Minnewaterkliniek van bij ’t begijnhof naar ginder worden overgebracht. Dat bracht de stad op een idee.
Het Huis van de Bruggeling, het is u allicht ook bekend, de huurprijs die ’t stad voor dat immense kantoor nabij ’t station betaalt, blijkt ietwat aan de hoge kant. Lees, is om koude rillingen van te krijgen. En dus versast dat ‘Huis van u en ik’ van zijn huidige stek naar de Minnewaterkliniek, wanneer die vrij komt.
In dat ‘Huis’, tot nader order aan ’t station, komt een heleboel Brugs volk over de vloer.
En daarom benut men in de inkomhal het overschot aan ruimte af en toe voor een infostand omtrent een initiatief dat de Bruggeling aanbelangt. Zoals onlangs nog, over de geplande nieuwe brug bij Steenbrugge. En wat begeestert in de komende weken het sportieve Brugge? U raadt het, de start van de Ronde van Vlaanderen.
’t Is op de eerste zondagochtend van april dat de dames en heren renners in de schaduw van ons belfort de voeten in de pedalen haken. En daarbij hoort, ook vooraf, de nodige tamtam. Er was in ’t concertgebouw al een babbelavond over de Ronde. In het stadhuis kan je momenteel je nieuwsgierige neus tegen de glazen stolp drukken met daarin de bronzen sculptuur die de winnaar straks meeneemt naar huis. Veelbelovend lijkt ons, de zondag voor de start, de ‘Ronde van Vlaanderen voor kinderen’. Niet dat ze het jonge grut de Berendries of de Koppenberg op sturen, neen.
De toekomst van onze wielersport krijgt de kans om zich te bewijzen op een parcours in ’t Minnewaterpark. Allen daarheen! De avond voor de Ronde, tenslotte, passeren de mannen van Soulsister langs het podium op de Markt.
En ook aan het Huis van de Bruggeling gaat de Ronde niet voorbij. Daar toont een verzamelaar, u kent hem, affiches die hij zocht en vond in zijn collectie. Dus om te zien hoe de start van de Ronde in Brugge doorheen de jaren werd aangekondigd, moet u bij ’t station nog even die weerbarstige roltrap trotseren. In afwachting van ‘de verhuis van het Huis’.
Al laat dat nog wel even op zich wachten, er is daar in de Minnewaterkliniek nog heel wat aan te passen en te renoveren.
Dat pand is, zegt men, ruim genoeg om ook nog andere initiatieven onderdak te bieden. En dus zal er ook nog wel plaats zijn voor dwergtentoonstellingen, zoals die over de Ronde, zeker?
Dat bracht ons op wat wij – bescheiden als we zijn – een lichtjes lumineus idee zouden noemen. Weet u waar ook af en toe kleine maar boeiende tentoonstellingen om aandacht vragen? In ’t stadsarchief op de Burg! Zouden die exposities meer belangstelling oogsten als de archivarissen ze straks in het Huis aan ’t Minnewater opbouwen? En als we die lijn even doortrekken … verhuizen we het hele archief naar de Minnewaterkliniek? Feest, want ruimte zat!
Soms is een verhuis goed voor een feestje. Feest, voor wie tijd maakt voor een vrolijke ‘housewarming’. En feest voor wie een krap huis inwisselt voor een ruimer. Feest, weliswaar pas na veel zweten en zwoegen.
En a propos, hoe zit dat met de Ronde? Die verhuist toch ook, straks?
Meer zelfs, vanaf nu wisselen onze stad en die aan de Schelde de startplaats onder mekaar. Dat wordt pas een verhuismarathon! Zucht, jaar na jaar, al dat over en weer zeulen met podia en weet ik veel! Sleurwerk voor Wouter Vandenhaute? Wisten we niet beter, dan hadden we te doen met die mens.
De Minnewaterkliniek … Brugse neogotiek. We zijn gelukkig op een punt gekomen waarbij we de neogotiek terecht als volwaardige stijl erkennen. De oeverloze discussie omtrent Brugge als authentieke of nepstad ligt stilaan achter ons.
Wat moet er dan gedacht worden van Ieper, Nieuwpoort, Diksmuide en nog, heropgebouwd na WO1 jaren 1920-25? De Engelsen voerden de neogotiek in Brugge in,
eind 19e eeuw want we hadden toen een belangrijke Britse kolonie ter stede. Alfred Gilbert, de beeldhouwer van Eros op Piccadilly Circus in London, woonde toen in Brugge want gehuwd met een Brugse. Nep of niet het maakt voor de duizende toeristen deel uit van de charme van Brugge. Als gids mag je hen er wel op wijzen wat nog origineel is en meestal perfect nagebouwd.
De Ronde voor kinderen lijkt mij een schitterend idee! Bovendien blijkt het te kaderen binnen het Fietsbib-project.
Daarover vond ik deze info:
“In 2023 opent in Vlaanderen de 100e Fietsbieb, een uitleensysteem voor tweedehands kinderfietsen. Om dit gebeuren in de verf te zetten organiseert Fietsbieb op zondagnamiddag 26 maart 2023 in het Minnewaterpark in Brugge de ‘Ronde van Vlaanderen voor kinderen’, een wielerevenement voor kinderen van 2 tot 12 jaar, waar plezier centraal staat.​
Er worden op een afgesloten parcours, op de wandelpaden van het Minnewaterpark per leeftijdscategorie kleine wedstrijdjes georganiseerd, (groot)ouders supporteren vanop de eerste rij. De nadruk ligt vooral op het plezier van fietsen, daarom krijgt elke deelnemer een aandenken. Omwille van de veiligheid op het parcours zijn de plaatsen per kinderkoers beperkt, vooraf inschrijven is noodzakelijk net als het dragen van een fietshelm tijdens de wedstrijd.”
Namens de archivarissen van Stadsarchief Brugge: hartelijk dank voor de waardering voor onze tentoonstellingen. We stellen dit enorm op prijs!