De Ronde van Frankrijk … volgend jaar in Brugge

Voilà, waarde lezer, met zo’n titel verklappen wij meteen onze primeur. Volgend jaar, namelijk, gaat de Tour van start in Brugge. Zeg dat mijn buurman Fernand en ik het gezegd hebben.
Fernand is wielerliefhebber hors catégorie. Is zowat vergroeid met zijn velo. Ik verdenk hem ervan, te gaan slapen in zijn wielertruitje. Ondergetekende heeft zelf weinig met competitie, maar de heroïek van zo’n wielerfeest als de Tour kan hij wel smaken. Of toch de meest heroïsche momenten van zo’n spektakel. Zij het liefst vanuit zijn makkelijke zetel, iets fris bij de hand. Fernand en ik, we hebben ’t op een akkoordje gegooid. Volgende zomer start de Ronde hier bij ons, aan onze voordeur. Wij gaan daarvoor zorgen.

Dat Brugge geen kans maakt voor zo’n prestigieus project? Ach, ze zeggen zoveel. Hangt er allemaal van af hoe je de dingen aanpakt. Dat doen wij verderop uit de doeken, eerst blikken we graag terug op wat tot nu toe de rol van Brugge was in de geschiedenis van de Tour. Maak u geen illusies, een hoofdrol was dat allerminst.
Dat de Fransen in de eerste jaren met hun tour binnen eigen landsgrenzen bleven zal niemand verbazen. Vandaag lijkt een ommetje in ’t buitenland eerder regel dan uitzondering. Al blijven ze met de startrit veelal dicht bij eigen grens, zoals dit jaar in Bilbao of eerder ook in Monaco, Charleroi of Luxemburg. Maar ook Kopenhagen en zelfs Dublin kwamen al een keer aan bod. Kijken we nog even de kat uit de boom, verhuist de aftrap van de Ronde definitief naar Dubai en komt Brugge nooit meer aan bod.
En nochtans, al sinds verre tijden, zelfs toen van televisie nog lang geen sprake was, was de Tour ook hier in Brugge hèt zomerse babbelonderwerp. Aan de toog, aan de keukentafel, aan de voordeur, overal ging het over de Tour de France. En had elk zijn held, zijn troetelcoureur. De gazet speelde daar gretig op in, ’t was goed voor de verkoop, en stilaan eiste in de huiskamer ook de radio zijn plek op als nieuwsbrenger. En daarnaast was er ook … de cinema.
Ja hoor, koers in de bioscoop. Cinema’s vond je overal te lande, zowat in elke gemeente.
‘t Was de enige plek waar je ‘bewegende beelden’ kon gaan zien. Ook sportbeelden, dus. En zoals het er in ’t café of op de bolbaan wel een keer verhit aan toe ging over de koers, zo liep het ook in de cinema.

Kom, wij nemen u mee naar ’t najaar van 1950. ’t Zijn voorspoedige jaren, er komen nieuwe tijden aan, nieuwe mogelijkheden! Want al een paar maanden nadat de Tour gereden is, tonen ze hem in de cinema!
In de Vieux Bruges in de Steenstraat, later zou de Sarma dat pand inpalmen, draait die zondagse voormiddag in oktober ‘een Vlaams gesproken sportfilm waarin al de prestaties van de 16 Belgische renners voorkomen’. ’t Staat niet op de affiche, maar de muziek die je op de filmband hoort, klinkt uit het accordeon van onze eigen Roger Danneels. En ook de ‘bijfilm’ over de Olympische Spelen is ‘een zeer prachtige film en Vlaams gesproken’. Komt dat allen zien!
En toch is er in Brugge deining over die filmvertoning.

Want een week later, de eerstvolgende zondagochtend, draaien ze in ’t Zwart Huis een film over … de Ronde van Frankrijk. Dezelfde film? Neen, een andere. Een voorstelling, georganiseerd door Olympic Brugge en de opbrengst gaat naar een goed doel, het Julien Saelensfonds. De atletiekclub droomt al enkele jaren van een sportstadion dat ze naar de Brugse verzetsheld Julien Saelens zouden noemen.

En wat dacht je, met de film in de Vieux Bruges, een week eerder, zien zij het gras vanonder hun sportieve plan weggemaaid. Ze zijn niet content, die van Olympic, en de lezer van de plaatselijke krant zal het geweten hebben. Leest u even mee in de Brugsche Courant van dinsdag 24 oktober.

“Sportmannen hebben zich laten beetnemen! Verleden zondag werd in een Brugse bioscoop een film vertoond die aangekondigd was als officiële film van de Ronde van Frankrijk. Dit was echter brutale bedriegerij, want deze film had geen enkel officieel karakter en had in sommige passages met de Ronde geen uitstaans!”

Verder in hetzelfde opiniestuk lezen we dat in ’t Zwart Huis, komende zondag, niet alleen de èchte film van de Ronde getoond wordt, ook twee koershelden zullen er hun opwachting maken! Niemand minder dan wielerlegende Sylveer Maes en coureur Hilaire Courvreur  worden geïnterviewd! Dat wordt pas een wielerhoogdag!
Sylvère Maes, oud-renner en tweevoudig tourwinnaar, is dat jaar ploegleider van de Belgische ploeg in de voorbije Tour. En Hilaire Couvreur uit Sint-Andries komt vertellen over zijn moedige strijd in de Ronde, waarin hij helaas moest opgeven in de Pyreneeën.
Sport en oplaaiende discussies … wat was er eerst, de kip of het ei? Misschien wel de Ronde? De Ronde, die zowaar vier zomers later in Brugge zou passeren. 

Want terwijl de Tour van 1950, die van de twee films, nog een echte ronde was, die begon in Parijs en daar ook eindigde, ging die van 1954 voor het eerst van start buiten Frankrijk. Helemaal in Amsterdam, zelfs. En zo kwam het, dat je de renners in de Brugse binnenstad langs de Steenstraat zag passeren, voorbij … cinema Vieux Bruges.

Het zou bij die ene keer blijven. Tot volgend jaar, dus, want dan start de Tour hier in onze straat, in Sint-Andries.
Fernand en ik hebben al één en ander geregeld. Want zo’n start vraagt wat organisatie, onderschat dat niet. We hebben al partytentjes en een bar. Onze slager zorgt voor worsten en onze overbuur voor muziek en een paar micro’s. En werftoiletten, daar kan een aannemer uit de buurt voor kijken. Meer moet dat niet zijn, toch? O ja, nadars, maar ’t stad heeft zo’n dingen. De burgemeester mag ’t startschot geven. Hij en de schepen van Sport weten nog van niks, maar ‘t zijn verkiezingen volgend jaar, dus dat komt in orde.
Al was er even paniek, gisteren. Fernand las ergens dat de volgende Tour in Firenze zou starten. ‘k Heb hem gerustgesteld. Met die van Firenze valt te praten.
Als vijfhonderd jaar geleden een Bruggeling erin slaagde om een beeld van Michelangelo van ginder naar Brugge te halen, dan moet dat met de Ronde ook lukken.

Voor wie het weten wil, de Zwitser Ferdi Kübler won de Ronde in 1950.
Stan Ockers en West-Vlaming Maurice Blomme wonnen elk één rit.
In 1954 eindigde de Franse renner Louison Bobet in het Geel.
Fred De Bruyne won dat jaar drie ritten, Stan Ockers eentje.